پرستار چگونه باید با اضطراب والدین بیمار کودک برخورد کند

برخورد با اضطراب والدین بیمار کودک، نیازمند صبر، همدلی و مهارت‌های ارتباطی قوی است. پرستاران به عنوان خط مقدم ارتباط با والدین، نقش مهمی در کاهش اضطراب آن‌ها دارند. در اینجا چند راهکار برای برخورد با اضطراب والدین بیمار کودک ارائه می‌شود:

**1. ایجاد ارتباط همدلانه و اعتمادساز:**

* **گوش دادن فعال:** با دقت به نگرانی‌ها و سوالات والدین گوش دهید. تماس چشمی برقرار کنید و با تکان دادن سر و استفاده از عباراتی مانند "متوجه هستم" یا "این موضوع باید خیلی نگران‌کننده باشد" نشان دهید که به صحبت‌های آن‌ها توجه دارید.
* **ابراز همدلی:** احساسات آن‌ها را درک کنید و با جملاتی مانند "تصور می‌کنم دیدن رنج فرزندتان چقدر سخت است" یا "می‌دانم که این وضعیت چقدر می‌تواند استرس‌زا باشد" همدلی خود را نشان دهید.
* **احترام گذاشتن به باورها و ارزش‌ها:** به تفاوت‌های فرهنگی، مذهبی و خانوادگی والدین احترام بگذارید و در ارائه مراقبت‌ها آن‌ها را در نظر بگیرید.
* **ایجاد حس امنیت:** با رفتاری آرام و حرفه‌ای، فضایی امن و قابل اعتماد ایجاد کنید تا والدین بتوانند به راحتی نگرانی‌های خود را با شما در میان بگذارند.

**2. ارائه اطلاعات دقیق و واضح:**

* **توضیح شرایط بیماری:** به زبان ساده و قابل فهم، شرایط بیماری کودک، روند درمان، عوارض جانبی احتمالی و پیش‌آگهی را برای والدین توضیح دهید. از اصطلاحات پزشکی تخصصی پرهیز کنید یا در صورت استفاده، آن‌ها را تعریف کنید.
* **پاسخ به سوالات:** به تمام سوالات والدین با حوصله و صداقت پاسخ دهید. اگر پاسخ سوالی را نمی‌دانید، به آن‌ها اطلاع دهید که پیگیری خواهید کرد و در اسرع وقت پاسخ را به آن‌ها خواهید گفت.
* **ارائه منابع اطلاعاتی معتبر:** بروشورها، وب‌سایت‌ها یا گروه‌های حمایتی معتبر را به والدین معرفی کنید تا بتوانند اطلاعات بیشتری در مورد بیماری کودک خود کسب کنند.
* **توضیح روند مراقبت:** به والدین توضیح دهید که در طول مدت بستری، چه مراقبت‌هایی از کودکشان انجام خواهد شد و آن‌ها چه نقشی می‌توانند در این مراقبت‌ها داشته باشند.

**3. مشارکت دادن والدین در مراقبت:**

* **توانمندسازی والدین:** به والدین اجازه دهید تا در صورت تمایل و با آموزش مناسب، در برخی از جنبه‌های مراقبت از کودک خود مشارکت کنند. این کار می‌تواند به آن‌ها احساس کنترل بیشتری بدهد و اضطرابشان را کاهش دهد.
* **آموزش مهارت‌های مراقبتی:** به والدین نحوه انجام اقداماتی مانند تغذیه، تعویض پوشک، دادن دارو و نظارت بر علائم حیاتی را آموزش دهید.
* **تشویق به ابراز احساسات:** به والدین اجازه دهید تا احساسات خود را آزادانه ابراز کنند. به آن‌ها اطمینان دهید که ناراحتی، ترس یا عصبانیت آن‌ها طبیعی است و شما برای حمایت از آن‌ها در کنارشان هستید.
* **ایجاد فرصت برای استراحت:** به والدین یادآوری کنید که مراقبت از خودشان نیز مهم است و به آن‌ها پیشنهاد دهید که برای استراحت و تجدید قوا، زمانی را به خود اختصاص دهند.

**4. حمایت عاطفی و روانی:**

* **ارائه حمایت عاطفی:** به والدین گوش دهید، همدلی کنید و به آن‌ها اطمینان