پرستار در مراقبت از کودک درون‌گرا چه وظایفی دارد

پرستار در مراقبت از کودک درون‌گرا وظایف متعددی دارد که با در نظر گرفتن ویژگی‌های شخصیتی این کودکان، به ایجاد یک محیط امن و آرام و همچنین برقراری ارتباط موثر با آن‌ها کمک می‌کند. در اینجا به برخی از این وظایف اشاره می‌کنیم:

**1. درک و پذیرش ویژگی‌های شخصیتی کودک:**

* **شناخت درون‌گرایی:** پرستار باید بداند که درون‌گرایی یک ویژگی شخصیتی طبیعی است و به معنای خجالتی بودن یا عدم توانایی برقراری ارتباط نیست. کودکان درون‌گرا انرژی خود را از تنهایی و فعالیت‌های فردی به دست می‌آورند و ممکن است در جمع‌های بزرگ و پر سر و صدا احساس خستگی و ناراحتی کنند.
* **احترام به نیازهای کودک:** پرستار باید به نیاز کودک به تنهایی و سکوت احترام بگذارد و فضایی را برای او فراهم کند که بتواند در آن احساس آرامش کند.
* **اجتناب از برچسب زدن:** پرستار نباید به کودک برچسب "خجالتی"، "منزوی" یا "اجتماعی‌گریز" بزند، زیرا این برچسب‌ها می‌توانند عزت نفس کودک را خدشه‌دار کنند و او را از تلاش برای برقراری ارتباط با دیگران باز دارند.

**2. ایجاد یک محیط امن و آرام:**

* **کاهش محرک‌های حسی:** محیط بیمارستان یا درمانگاه می‌تواند برای کودکان درون‌گرا بسیار پر سر و صدا و آزاردهنده باشد. پرستار باید سعی کند تا حد امکان محرک‌های حسی مانند نور زیاد، صداهای بلند و شلوغی را کاهش دهد.
* **ایجاد یک فضای خصوصی:** پرستار باید یک فضای خصوصی برای کودک فراهم کند که بتواند در آن احساس امنیت و آرامش کند. این فضا می‌تواند یک گوشه دنج در اتاق، یک چادر بازی یا یک اتاق مجزا باشد.
* **اجتناب از فشار:** پرستار نباید کودک را تحت فشار قرار دهد تا در فعالیت‌های اجتماعی شرکت کند یا با افراد غریبه صحبت کند.

**3. برقراری ارتباط موثر:**

* **صبر و حوصله:** پرستار باید در برقراری ارتباط با کودک صبور باشد و به او زمان کافی بدهد تا احساس راحتی کند.
* **استفاده از ارتباط غیرکلامی:** کودکان درون‌گرا ممکن است در ابراز احساسات خود از طریق کلمات مشکل داشته باشند. پرستار باید به زبان بدن کودک، حالات چهره و لحن صدا توجه کند.
* **پرسیدن سوالات باز:** پرستار باید سوالاتی بپرسد که کودک را تشویق به صحبت کردن و بیان احساسات خود کند. به جای پرسیدن سوالات بسته مانند "آیا حالت خوب است؟"، سوالات باز مانند "چه احساسی داری؟" یا "چه چیزی ناراحتت کرده؟" بپرسد.
* **گوش دادن فعال:** پرستار باید با دقت به صحبت‌های کودک گوش دهد و به او نشان دهد که به حرف‌هایش اهمیت می‌دهد.
* **استفاده از ابزارهای کمک بصری:** استفاده از تصاویر، نمودارها و سایر ابزارهای کمک بصری می‌تواند به کودک کمک کند تا اطلاعات را بهتر درک کند و احساسات خود را راحت‌تر بیان کند.
* **بازی و فعالیت‌های خلاقانه:** بازی و فعالیت‌های خلاقانه مانند نقاشی، داستان‌نویسی و موسیقی می‌توانند به کودک کمک کنند تا احساسات خود را به طور غیرمستقیم بیان کند و با دیگران ارتباط برقرار کند.

**4. آموزش به والدین:**

* **آگاهی‌بخشی:** پرستار باید به والدین