چگونه پرستار با والدین نگران ارتباط مؤثر برقرار می‌کند

ارتباط مؤثر با والدین نگران، بخش مهمی از وظایف یک پرستار است. والدین معمولاً وقتی فرزندشان بیمار است، احساس نگرانی و آسیب‌پذیری می‌کنند. یک پرستار ماهر می‌تواند با برقراری ارتباط همدلانه و ارائه اطلاعات دقیق، به کاهش اضطراب آن‌ها کمک کند. در اینجا چند راهکار برای ایجاد ارتباط مؤثر با والدین نگران آورده شده است:

**1. همدلی و درک:**

* **گوش دادن فعال:** با دقت به نگرانی‌های والدین گوش دهید و با عباراتی مانند "درک می‌کنم که نگران هستید" یا "می‌فهمم که این شرایط چقدر سخت است"، همدلی خود را نشان دهید.
* **اعتبار بخشیدن به احساسات:** به والدین اطمینان دهید که احساسات آن‌ها طبیعی است. بگویید: "کاملاً طبیعی است که در این شرایط نگران باشید" یا "نگرانی شما قابل درک است."
* **عدم قضاوت:** از قضاوت کردن یا دست کم گرفتن نگرانی‌های والدین خودداری کنید. هر نگرانی، حتی اگر به نظر شما کوچک باشد، برای والدین مهم است.

**2. ارائه اطلاعات دقیق و قابل فهم:**

* **توضیحات واضح و ساده:** از اصطلاحات تخصصی پزشکی دوری کنید و اطلاعات را به زبانی ساده و قابل فهم برای والدین توضیح دهید.
* **پاسخگویی به سوالات:** به تمام سوالات والدین با صبر و حوصله پاسخ دهید. اگر پاسخ سوالی را نمی‌دانید، صادقانه بگویید و قول دهید که پیگیری خواهید کرد.
* **ارائه اطلاعات کتبی:** در صورت امکان، اطلاعات مربوط به بیماری، داروها و مراقبت‌های لازم را به صورت مکتوب در اختیار والدین قرار دهید.
* **به‌روزرسانی منظم:** والدین را به طور منظم در جریان وضعیت فرزندشان قرار دهید. حتی اگر تغییرات کمی وجود داشته باشد، آن‌ها را مطلع کنید.

**3. ایجاد حس اعتماد و اطمینان:**

* **رفتار حرفه‌ای:** با رفتاری حرفه‌ای، مودبانه و دلسوزانه، به والدین نشان دهید که به بهترین نحو از فرزندشان مراقبت می‌کنید.
* **شفافیت:** در مورد برنامه‌های درمانی و مراقبتی صادق باشید و والدین را در تصمیم‌گیری‌ها مشارکت دهید.
* **در دسترس بودن:** به والدین اطمینان دهید که در صورت نیاز می‌توانند با شما تماس بگیرند یا سوالات خود را مطرح کنند.
* **معرفی تیم درمانی:** والدین را با سایر اعضای تیم درمانی (پزشکان، متخصصان، و غیره) آشنا کنید تا احساس امنیت بیشتری داشته باشند.

**4. مهارت‌های ارتباطی غیرکلامی:**

* **تماس چشمی:** هنگام صحبت کردن با والدین، تماس چشمی برقرار کنید تا نشان دهید که به آن‌ها توجه می‌کنید.
* **زبان بدن:** از زبان بدن آرام و مطمئن استفاده کنید. حالت بدن شما باید نشان دهنده توجه و همدلی باشد.
* **لحن صدا:** با لحنی آرام و مهربان صحبت کنید. از صحبت کردن با صدای بلند یا لحن تند خودداری کنید.

**5. مدیریت شرایط دشوار:**

* **حفظ آرامش:** اگر والدین عصبانی یا ناراحت هستند، سعی کنید آرامش خود را حفظ کنید و به آن‌ها اجازه دهید احساسات خود را بیان کنند.
* **تعیین مرزها:** در عین همدلی، مرزهای حرفه‌ای را حفظ کنید. از دادن وعده‌های غیرواقعی یا فراتر از اختیارات خود خودداری کنید.
* **ارجاع به متخصص:** اگر والدین به حمایت‌های روانی بیشتری