پرستار چگونه از بیمار در مقابل افتادن محافظت می‌کند

پرستاران نقش حیاتی در محافظت از بیماران در برابر افتادن دارند. آنها از طریق یک سری اقدامات پیشگیرانه و نظارتی، تلاش می‌کنند تا خطر افتادن را به حداقل برسانند و از ایمنی بیمار اطمینان حاصل کنند. در اینجا برخی از مهم‌ترین روش‌های محافظت پرستار از بیمار در برابر افتادن آورده شده است:

**1. ارزیابی خطر افتادن:**

* **بررسی سابقه بیمار:** پرستار سابقه پزشکی بیمار، از جمله افتادن‌های قبلی، بیماری‌های زمینه‌ای (مانند بیماری‌های عصبی، مشکلات قلبی، آرتروز)، داروها و وضعیت ذهنی او را بررسی می‌کند.
* **استفاده از ابزارهای ارزیابی خطر:** پرستاران از مقیاس‌های استاندارد ارزیابی خطر افتادن (مانند مقیاس مورس یا مقیاس هندریک) برای تعیین احتمال افتادن بیمار استفاده می‌کنند. این مقیاس‌ها عواملی مانند سن، وضعیت ذهنی، داروها، قدرت عضلانی و تعادل را در نظر می‌گیرند.

**2. اقدامات پیشگیرانه:**

* **ایجاد محیط امن:**
* **بررسی و رفع خطرات محیطی:** پرستار محیط اطراف بیمار را بررسی می‌کند و موانعی مانند سیم‌های برق، فرش‌های لغزنده، اسباب‌بازی‌ها یا وسایل اضافی را برطرف می‌کند.
* **اطمینان از نور کافی:** پرستار اطمینان حاصل می‌کند که اتاق بیمار و راهروها به اندازه کافی روشن هستند، به خصوص در شب.
* **استفاده از نرده‌های تخت و دستگیره‌ها:** نرده‌های تخت برای جلوگیری از افتادن بیمار از تخت و دستگیره‌ها در حمام و توالت برای کمک به حفظ تعادل بیمار نصب می‌شوند.
* **مرتب و منظم نگه داشتن وسایل بیمار:** وسایل ضروری بیمار (مانند تلفن، کنترل تلویزیون، لیوان آب) باید در دسترس و نزدیک او قرار گیرند تا نیازی به بلند شدن و حرکت غیرضروری نداشته باشد.
* **آموزش بیمار و خانواده:**
* **آموزش در مورد خطرات افتادن:** پرستار به بیمار و خانواده‌اش در مورد عوامل خطر افتادن و اهمیت رعایت نکات ایمنی آموزش می‌دهد.
* **آموزش در مورد نحوه استفاده از وسایل کمکی:** اگر بیمار از وسایل کمکی مانند واکر یا عصا استفاده می‌کند، پرستار نحوه استفاده صحیح و ایمن از آنها را به او آموزش می‌دهد.
* **تشویق به درخواست کمک:** پرستار بیمار را تشویق می‌کند که در صورت نیاز به کمک، به جای تلاش برای انجام کارها به تنهایی، با پرستار تماس بگیرد.
* **مراقبت‌های دارویی:**
* **بررسی عوارض جانبی داروها:** پرستار عوارض جانبی داروهای بیمار را که می‌توانند باعث سرگیجه، گیجی یا ضعف شوند، بررسی می‌کند و در صورت لزوم با پزشک مشورت می‌کند.
* **تنظیم زمان مصرف داروها:** پرستار سعی می‌کند زمان مصرف داروهایی را که می‌توانند باعث خواب‌آلودگی یا سرگیجه شوند، طوری تنظیم کند که بیمار در زمان فعالیت‌های مهم (مانند راه رفتن) در معرض اثرات این داروها نباشد.
* **مراقبت‌های مربوط به دفع:**
* **برنامه‌ریزی منظم توالت رفتن:** پرستار به بیمار کمک می‌کند تا به طور منظم به توالت برود تا از فوریت ادرار و نیاز به عجله برای رسیدن به توالت جلوگیری شود.
* **دستر