پرستار در مواجهه با استرس شدید بیمار چه می‌کند

وقتی یک پرستار با استرس شدید بیمار مواجه می‌شود، اقدامات زیر را انجام می‌دهد:

**1. ارزیابی و مشاهده:**

* **ارزیابی سریع:** پرستار ابتدا به سرعت وضعیت بیمار را ارزیابی می‌کند. این شامل بررسی علائم حیاتی (فشار خون، ضربان قلب، تنفس)، سطح هوشیاری، درد، و هرگونه علامت فیزیکی دیگر مرتبط با استرس است.
* **مشاهده رفتاری:** پرستار به دقت رفتار بیمار را زیر نظر می‌گیرد. علائم استرس می‌تواند شامل بی‌قراری، تحریک‌پذیری، گریه، لرزش، تعریق، یا سکوت و کناره‌گیری باشد.
* **شناسایی عوامل استرس‌زا:** پرستار سعی می‌کند تا حد امکان عوامل استرس‌زا را شناسایی کند. این عوامل می‌توانند شامل درد، ترس از تشخیص یا درمان، نگرانی‌های مالی، مشکلات خانوادگی، یا احساس از دست دادن کنترل باشند.

**2. ایجاد ارتباط و حمایت عاطفی:**

* **گوش دادن فعال:** پرستار با دقت به صحبت‌های بیمار گوش می‌دهد و سعی می‌کند احساسات او را درک کند. این شامل استفاده از زبان بدن مناسب، برقراری تماس چشمی، و پرسیدن سؤالات باز است.
* **همدلی و اعتباربخشی:** پرستار با همدلی با بیمار و اعتبار بخشیدن به احساسات او، به او نشان می‌دهد که درک شده است. جملاتی مانند "به نظر می‌رسد خیلی ناراحت هستید" یا "طبیعی است که در این شرایط احساس ترس کنید" می‌توانند مفید باشند.
* **اطمینان‌بخشی:** پرستار به بیمار اطمینان می‌دهد که در کنار اوست و از او حمایت خواهد کرد. او همچنین توضیح می‌دهد که استرس یک واکنش طبیعی به شرایط سخت است و راه‌هایی برای مدیریت آن وجود دارد.

**3. مداخله برای کاهش استرس:**

* **ایجاد محیط آرام:** پرستار سعی می‌کند محیط را آرام و ساکت کند. این شامل کاهش نور، خاموش کردن صداهای مزاحم، و اطمینان از راحتی بیمار است.
* **تکنیک‌های تنفس عمیق:** پرستار بیمار را تشویق می‌کند تا تمرینات تنفس عمیق انجام دهد. تنفس عمیق می‌تواند به کاهش ضربان قلب و آرامش سیستم عصبی کمک کند.
* **تصویرسازی ذهنی:** پرستار بیمار را راهنمایی می‌کند تا یک صحنه آرامش‌بخش را در ذهن خود تصور کند. این تکنیک می‌تواند به کاهش اضطراب و بهبود خلق و خو کمک کند.
* **حواس‌پرتی:** پرستار سعی می‌کند حواس بیمار را از عوامل استرس‌زا پرت کند. این می‌تواند شامل صحبت کردن در مورد موضوعات غیر مرتبط، گوش دادن به موسیقی آرامش‌بخش، یا تماشای یک فیلم کوتاه باشد.
* **دارو درمانی:** در صورت لزوم و با دستور پزشک، پرستار داروهای ضد اضطراب یا آرام‌بخش را تجویز و مصرف آن‌ها را نظارت می‌کند.

**4. اطلاع‌رسانی و آموزش:**

* **ارائه اطلاعات:** پرستار اطلاعات دقیقی در مورد وضعیت بیمار، روش‌های درمانی، و عوارض جانبی احتمالی ارائه می‌دهد. این اطلاعات می‌تواند به کاهش ترس و افزایش احساس کنترل بیمار کمک کند.
* **آموزش مدیریت استرس:** پرستار به بیمار و خانواده او در مورد تکنیک‌های مدیریت استرس، مانند تمرینات آرام‌سازی، ورزش، و تغذیه سالم آموزش می‌دهد.
* **معرفی به منابع حمایتی:** پرستار بیمار را به منابع حمایتی موجود، مانند مشاوران، گروه‌های حمایتی، یا متخصصان سلامت روان، معرفی می‌کند.

**5. مستندسازی و گزارش‌دهی:**

* **ثبت مشاهدات:** پرستار تمام مشاهدات خود در مورد وضعیت بیمار، مداخلات انجام شده، و پاسخ بیمار به این مداخلات را در پرونده پزشکی ثبت می‌کند.
* **گزارش به پزشک:** پرستار هرگونه تغییر قابل توجه در وضعیت بیمار، مانند افزایش استرس یا عدم پاسخ به مداخلات، را به پزشک گزارش می‌دهد.

**نکات مهم:**

* **حفظ خونسردی:** مهم است که پرستار در مواجهه با استرس شدید بیمار، خونسردی خود را حفظ کند.
* **همکاری با تیم درمان:** پرستار باید با سایر اعضای تیم درمان، مانند پزشکان، روانشناسان، و مددکاران اجتماعی، همکاری کند تا بهترین مراقبت را برای بیمار ارائه دهد.
* **مراقبت از خود:** پرستاران نیز در معرض استرس هستند. مهم است که پرستاران از خود مراقبت کنند و از راهکارهای مدیریت استرس برای حفظ سلامت روانی خود استفاده کنند.

این اقدامات به پرستار کمک می‌کند تا به طور مؤثر با استرس شدید بیمار مقابله کند و به بهبود وضعیت او کمک کند.