پرستار باید چه رفتاری با کودک دارای اوتیسم داشته باشد

پرستار در مواجهه با کودک دارای اوتیسم باید رفتاری صبورانه، همدلانه و آگاهانه داشته باشد. در اینجا به برخی از نکات مهم در این زمینه اشاره می‌کنم:

**1. درک و آگاهی:**

* **آگاهی از اوتیسم:** پرستار باید درک درستی از طیف اوتیسم، علائم و ویژگی‌های آن داشته باشد. این آگاهی به او کمک می‌کند تا رفتار کودک را بهتر درک کند و واکنش مناسبی نشان دهد.
* **شناخت فردی:** هر کودک اوتیسمی منحصر به فرد است. پرستار باید سعی کند تا با شناخت ویژگی‌های فردی کودک، از جمله نقاط قوت، علایق، ترس‌ها و حساسیت‌ها، ارتباط بهتری با او برقرار کند.
* **شناخت نیازهای حسی:** کودکان اوتیسمی ممکن است حساسیت‌های حسی متفاوتی داشته باشند. برخی از آن‌ها به نور، صدا، لمس یا بو حساس هستند. پرستار باید به این حساسیت‌ها توجه کند و محیط را تا حد امکان برای کودک آرام و قابل تحمل سازد.

**2. برقراری ارتباط:**

* **ارتباط غیرکلامی:** کودکان اوتیسمی ممکن است در برقراری ارتباط کلامی مشکل داشته باشند. پرستار باید از زبان بدن، حالات چهره و تماس چشمی مناسب برای برقراری ارتباط استفاده کند.
* **استفاده از تصاویر و وسایل کمک بصری:** استفاده از تصاویر، نمودارها، کارت‌های تصویری و سایر وسایل کمک بصری می‌تواند به کودک کمک کند تا دستورالعمل‌ها را بهتر درک کند و احساس امنیت بیشتری داشته باشد.
* **ارتباط واضح و مختصر:** پرستار باید از جملات کوتاه، ساده و واضح استفاده کند. از به کار بردن اصطلاحات پیچیده و مبهم خودداری کند.
* **صبر و حوصله:** برقراری ارتباط با کودک اوتیسمی ممکن است زمان‌بر باشد. پرستار باید صبور باشد و به کودک فرصت دهد تا به سوالات پاسخ دهد یا نیازهای خود را بیان کند.

**3. ایجاد محیط امن و قابل پیش‌بینی:**

* **روال و روتین:** کودکان اوتیسمی به روال و روتین علاقه دارند. پرستار باید سعی کند تا حد امکان روال مراقبت را ثابت نگه دارد و تغییرات را به کودک اطلاع دهد.
* **محیط آرام:** محیط باید آرام و کم‌ سر و صدا باشد. از نورهای شدید و صداهای ناگهانی که ممکن است کودک را آزار دهند، اجتناب شود.
* **اشیاء آشنا:** پرستار می‌تواند از اشیاء آشنا و مورد علاقه کودک، مانند اسباب‌بازی یا پتو، برای ایجاد احساس امنیت و آرامش استفاده کند.
* **فضای شخصی:** به کودک فضای شخصی بدهید و به حریم او احترام بگذارید.

**4. مدیریت رفتار:**

* **شناسایی محرک‌ها:** پرستار باید سعی کند تا محرک‌هایی که باعث ایجاد رفتارهای چالش‌برانگیز در کودک می‌شوند را شناسایی کند.
* **پیشگیری از بحران:** با شناسایی علائم هشداردهنده، می‌توان از بروز بحران‌های رفتاری پیشگیری کرد.
* **آرام‌سازی:** در صورت بروز بحران، پرستار باید سعی کند تا کودک را آرام کند. صحبت کردن با صدای آرام، ارائه فضای شخصی و استفاده از تکنیک‌های آرام‌سازی می‌تواند مفید باشد.
* **عدم تنبیه:** تنبیه کودک اوتیسمی نه تنها مؤثر نیست، بلکه می‌تواند آسیب‌زا نیز باشد.

**5. همکاری با خانواده و تیم درمان:**

* **ارتباط با والدین:** پرست